საქართველოში 1990-იანი წლების სისტემურ ცვლილებებთან ერთად, შრომითმა მიგრაციამ მნიშვნელოვან მასშტაბებს მიაღწია და დღესაც დიდი ზეგავლენა აქვს უამრავი ქართველის სოციალურ-ეკონომიკურ მდგომარეობაზე. ქვეყანაში თითქმის ყველა ოჯახის წევრს გამოუცდია ემიგრაცია ან ჰყავს მინიმუმ ერთი ახლობელი ემიგრაციაში. შრომითი მიგრაცია არა მხოლოდ კაცებს, არამედ ქალებსაც ეხებათ, წარმოადგენენ რა სეზონური და არარეგულარული მიგრაციის მნიშვნელოვან ნაწილს. საქსტატის მონაცემებით, 2002-დან 2021 წლამდე ემიგრანტების მესამედი ქალები იყვნენ, განსაკუთრებით კი - 50 წელზე მეტი ასაკის ქალები. ბევრი მათგანი ამ გზით ოჯახების რჩენას ცდილობს სიღარიბისა და უმუშევრობის გამო. ისინი შემოსავლის გამომუშავებას ცდილობენ საზღვარგარეთ, არარეგულარული და დაბალანაზღაურებადი სამუშაოებით მათთვის, ვინც სამშობლოში, სახლში ეგულებათ. ემიგრაციაში მყოფი ქალების მზარდი ნაწილი ბრუნდება უკან და აწყდება ახალ, ხშირად მოულოდნელ პრობლემებს. თავიანთ ქვეყანაში მათ ხვდებათ იმაზე ნაკლებად სახარბიელო საცხოვრებელი პირობები და ფინანსური უსაფრთხოება, ვიდრე საზღვარგარეთ ჰქონდათ. ემიგრაციისა და ხელახალი ემიგრაციის კომპლექსური საკითხი კარგად არის ცნობილი ქართული საზოგადოებისთვის, მაგრამ მასზე ნაკლებად მოიპოვება საფუძვლიანი კვლევა თუ მედია კონტენტი.
ამ დანაკლისის შევსებას ისახავს მიზნად „ბათუმელების“ პროექტი „ქართველი ქალების ხმები შრომით ემიგრაციაში“. პროექტი მიზნად ისახავს, შეაგროვოს ინფორმაცია და საზოგადოებას გაუზიაროს ცოდნა იმის შესახებ, თუ როგორ უმკლავდებიან ქართველი ქალები ემიგრაციას, განსაკუთრებით კი - ხელახალ ემიგრაციას. ემიგრანტი ქალების ისტორიები, გამოცდილება და რჩევები პოტენციურ ემიგრანტებს დაეხმარება საზღვარგარეთ გამოწვევებთან გამკლავებაში. ემიგრაციის მოტივებზე და უკან დაბრუნების შემდგომ გამოწვევებზე შეკითხვებზე პასუხი კი დაგვეხმარება ემიგრაციისა და ხელახალი ემიგრაციის უკეთ გააზრებაში. ეს ასევე ხელს შეუწყობს საზოგადოებისა და გადაწყვეტილების მიმღებთა პოლიტიკური ცნობიერების ამაღლებას ემიგრაციის საკითხებზე. შეგროვებული მონაცემების შედეგები ხელმისაწვდომი იქნება სოციალურ მედია პლატფორმებზე ქართულ და რუსულ ენებზე, ასევე „ნეტგაზეთისა“ და „ბათუმელების“ ვებგვერდებზე. მიუხედავად იმისა, რომ უახლოეს მომავალში ნაკლებად სავარაუდოა ემიგრაციის შეჩერება, ქართულ საზოგადოებას შეუძლია, შეიმუშაოს ადაპტური სტრატეგიები, განსაკუთრებით - ხელახალ ემიგრაციასთან დაკავშირებით.
