პლასტმასის ატლასი

განვითარებადი ქვეყნების მსგავსად, საქართველოშიც მყარი ნარჩენების მართვა ეროვნული, რეგიონული და ადგილობრივი მნიშვნელობის გამოწვევებს, ფინანსურ და გარემოსდაცვით პრობლემებს უკავშირდება.

პლასტმასის ატლასი: რიცხვები და ფაქტები პლასტმასით სავსე სამყაროზე“ თავს უყრის 50-მდე  ინფოგრაფიკას, რომელიც პლასტმასის საციცოცხლო ციკლის შედეგად გამოწვეულ დაბინძურებას ეხმიანება.

მზიანი პლაჟები, ულამაზესი პალმები... და მუხლამდე ნაგავი წყლის მისადგომებთან. მიუხედავად იმისა, რომ დამსვენებლებს ხელუხლებელი ბუნებით ტკბობა სურთ, ხშირად ისინი თავად ანადგურებენ ამ თვალწარმტაცი ადგილების სილამაზეს. ამასთან, სანაგვე სისტემები მოუწესრიგებელია.

სინთეტიკური ბოჭკოსგან დამზადებულ ქსოვილს, ერთი შეხედვით, მრავალი უპირატესობა აქვს: იაფია, მალე შრება და სხეულს კარგად ერგება. მაგრამ ხმარების შემდეგ ამ ქსოვილისგან დამზადებული ნაწარმი ნაგვად იქცევა, ის არ გადამუშავდება და, შესაბამისად, უარყოფით ზეგავლენას ახდენს კლიმატის ცვლილებაზე. ამასთანავე, არც ჩვენი ჯანმრთელობისთვის არის უხიფათო.

პლასტიკის ერთ-ერთი უმსხვილესი მომხმარებელი კვების მრეწველობაა. მისი ლამაზად შეფუთული პროდუქცია ნებისმიერ მოთხოვნილებას უნდა აკმაყოფილებდეს. შედეგი სავალალოა: პლასტმასა ხვდება სახნავ-სათეს მიწაში და, შესაბამისად, კვების ჯაჭვში.

1950-დან 2017 წლამდე პერიოდში მსოფლიოში აწარმოეს 9,2 მი- ლიარდი ტონა პლასტმასა. დედამიწაზე ამჟამად მცხოვრებ მოსახლეობაზე გადაანგარიშებით, ერთ ადამიანზე ტონაზე მეტი პლასტმასა მოდის. მაგრამ მთელი ეს პროდუქცია და მისი მომხმარებელი დედამიწის მხოლოდ რამდენიმე რეგიონშია კონცენტრირებული: ესენია ჩრდილო-აღმოსავლეთი აზია, ახლო აღმოსავლეთი, ჩრდილოეთი ამერიკა და დასავლეთი ევროპა.  

1950-იან წლებამდე ადამიანი ისევე სათუთად ეპყრობოდა პლასტმასას, როგორც შუშას ან აბრეშუმს. მისი უპირატესობები სამომხმარებლო პროდუქციის მწარმოებელმა კომპანიებმა მხოლოდ მოგვიანებით აღმოაჩინეს. ასე გაჩნდა ცხოვრების სტილი, რომლის შედეგადაც გამუდმებით იწარმოება ნაგავი.